Buitengewoon persoonlijk leiderschap
Het leek zo mooi.
Leiding geven aan een team. De realiteit is anders. Het gaat niet zoals je wilt. Je vindt het lastig om iemand aan te spreken op ongewenst gedrag. Dus doe je het maar zelf. Sowieso gaat dat sneller en dan weet je zeker dat het goed gaat. En in de vergadering is het makkelijker om je mond te houden dan het woord te nemen. Hulp vragen? Het is niet jouw ding. Bovendien mis je een sparringspartner.
En dan is er dat moment dat je je realiseert:
• Shit, die promotie is weer aan mij voorbij gegaan.
• Zit ik uitgeblust op de bank. En ik wilde nog wel gaan sporten.
• Ze luisteren niet naar me! Ik trek aan een dood paard.
• Ik ben de regie kwijt bent. Zo komen we er nooit met dit project.
• Zo kan het toch niet langer door gaan?